Urszula Kozioł, urodziła się w 1931 roku w Rakówce. To polska poetka, autorka powieści i dramatów, redaktorka pisma „Odra”. Opublikowała kilkanaście książek (również dla dzieci) – „Wielka pauza”, wybór felietonów „Osobnego sny i przypowieści”, wiersze „W płynnym stanie”, „Stany nieoczywistości”, a także „Klangor”, „Znikopis” czy „Momenty”. Laureatka nagród m.in. Kościelskich, PEN Clubu, Głównej Śląskiej Nagrody Kulturalnej Kraju Dolnej Saksonii oraz nagrody Eichendorffa. W roku 2003 otrzymała doktorat honorowy Uniwersytetu Wrocławskiego. Przyznano jej również Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2024). Została laureatką Nagrody Nike 2024 za tom „Raptularz”.
Mieszka we Wrocławiu. Jej wiersze były tłumaczone m.in. na język angielski, niemiecki, włoski, francuski, rosyjski, serbski, hiszpański, niderlandzki.
źródło: https://lubimyczytac.pl/autor/25429/urszula-koziol
W „Ostatnim liście”, utworze zamykającym tom „Raptularz” (2023), autorka pisze:
„Każdy mój wiersz / jest listem / do imaginacyjnego kochanka / Zdziwisz się gdy coś / zadzwoni ci w uchu / to mój list / ostatni list / więcej listów nie będzie / ostatni raz / naciska dzwonek / u twoich drzwi / że już czas / tak / już czas / odchodzę / odchodzę stąd na zawsze / rozchodzę się nawet / ze samą sobą / i już nie zdążę przeczytać / tych wierszy / które noszę w głowie […]”.
Cały ten tom, za który poetka otrzymała Nagrodę Literacką Nike 2024, jest pożegnaniem autorki z czytelnikiem, z poezją, z materią wiersza. Kozioł przejmująco mówi w nim o powolnym znikaniu, starzeniu się, wyrwach w pamięci. Jednocześnie „Raptularz” jest pełen miłości do drugiego człowieka, do słowa. Krzysztof Siwczyk, przewodniczący kapituły Nike, w laudacji zwrócił uwagę, że tom ten jest doświetleniem wątków dotychczas poruszanych przez twórczynię, która daje lekcję „wychodzenia z siebie”. Poetka każdorazowo wychodzi na spotkanie z czytelnikiem i ze światem uzbrojona w cierpliwość, słuch i pokorę.
źródło: https://culture.pl/pl/tworca/urszula-koziol
Oprac. Anna Stefaniak
